westendorp
fiep
ziet
en
tovert
één lijn
volstaat
zie
anderen
zien
het nu
ook
en dan soms denk ik dat er iets is
dat een piepklein wezentje
in mij zit
mij de muze influistert
hoe ijdel
Virginia Woolf
hoe ijdel
het uitspreken van haar naam
zegt me aldoor
wij zijn niets
en willen
maar één ding
iets zijn
hoe ijdel
klein
onbenullig
futiel
zijn we
is het echt
zijn wij niets
westhoek
hier
op deze plek
voel je
de wind van de zee
vrede en geluk
uitademen
ervaar je
de kalmte
van de dood
hier
op deze plek
voel je
het gras
rust en schoonheid
zuchten
weet je
dat de dood
voor zich spreekt
oneindig
mooi zacht
leven
voor altijd
slapen
craco
lijk
reusachtig natuur-lijk
platgetrapt
verworpen
krakend
O krak o
piepend pijn-lijk
de loge van migraine
kunstenaars ontzetten
kunstenaars verbazen
kunstenaars denken te weten
maken analyses
worden wetenschapper
in de kunst
fileren elk beeld
niet in labo’s
artsen zijn ook afwezig
in de loge van migraine
ondertussen zien ingewijden
de achterkant
migraine maakt beroemd
kijk schilder beschrijf schrijf
je naam eronder
kandinsky picasso vangogh
de keerzijde van kunst
is steeds dezelfde
ingewijden weten zwijgen lijden
de anderen blijven sprakeloos
bewonderen
spreken
vrij
ga nu weg
muzemannetje
zeer
brand
in mijn hoofd
in lichterlaaie
gekookte hersenen
ik wil
laat me
slapen
jij bent er
nog
altijd
steeds
weer
van ostaijen
deed de deur
dicht
van de doos
hij sliep
ik slaap
sliep hij
slaap ik
wat zat er in de doos
pierrefonds
glorie
vergane glitter
weerspiegelt
grandeur
van weleer
kleur zonder kleur
vergeten
roest in water
omfloerst
eenzaam fantoom
in avondnevel
ruime leegte
stof uit verre tijd
op geboende kasten
enkel geesten
vervlogen
gevlucht
en gedachten
in fantasie verzonken
hertogen, gravinnen en prinsessen
waren rond
brandend netvlies
ijdel
maar niet meer
vilbeluik
majestueus
gigantisch levenloos
enkel lichaam
een zeil
strak om ’t lijf
getrokken
met stenen omboord
geen rituelen
sieren
het stille
wachten
op onbekenden
honden voelen
het natuurlijke
weten
laatste tocht
niet naar de
slachtbank
er zijn er
die treuren
wij wandelen
verder
vergeten niet
een
paard is
dood