Ik neem even een stukje vegan chocolade bietencake terwijl ik vertel hoe ik mee help om de wereld te veranderen in een wereld zonder leed.
Rariteitenkabinet
Ik was 8 en mijn vrienden werden opgegeten. 40 jaar lang heb ik me in een woestijn weten roepen. Niemand zag wat ik zag. Ik leed onder alles wat ik wist en wat voor anderen blijkbaar niet zichtbaar was. Het enige resultaat dat ik boekte in 40 jaar was dat ik steevast werd weggezet in het rariteitenkabinet. Met andere woorden, ik boekte letterlijk "nul" resultaat. Op mijn maatschappijkritische dichtbundel "vers gevist" kreeg ik zelfs van mijn beste vrienden geen commentaar. Moedeloos werd ik van zoveel dovemans-non-communicatie. Door het boek "How to Create a Vegan World" van Tobias Leenaert begreep ik waarom ik geen respons kreeg al die jaren.
Verander gedrag, het denken volgt
Dat ik geen resultaat boekte met mijn vegan advocacy, wijt ik aan het feit dat het publiek waar ik mee in contact kom, net averechts reageert op "ethische" boodschappen. Door het boek van Leenaert heb ik mijn strategie eensklaps gewijzigd. Ik verplantaardig nu gerechten, voornamelijk klassieke gerechten met eieren en vlees. Zo toon ik zonder mijn visie op veganisme erbij te halen hoe je lekker kan koken. Ik laat vleeseters op een gemakkelijke, niet veroordelende manier kennis maken met de veelzijdigheid van de plantaardige keuken. Zo help ik vleeseters om de overstap te maken naar een plantaardige keuken. Verschillende mensen in mijn omgeving staan nu wel open voor veganisme. Dat zijn de eerste resultaten in 40 jaar. De kern van het boek "verander eerst gedrag, het denken volgt" is duidelijk van toepassing op de mensen waar ik mee in contact kom. Dus daar ben ik. Ik toon mensen hoe ze kunnen koken zonder dierlijke ingrediënten. Hopelijk gaat hun nieuwe gedrag hen effectief aan het denken zetten. En als dat niet zo is, dan hoop ik dat "veganisme" niet de issue is, maar wel "welke groenten eten we vandaag?", gewoon omdat plantaardig nu eenmaal zo lekker is.
Activisme én reducetarianisme
Ik zie geen tegenstelling tussen activisme en reducetarianism. Het zijn twee verschillende werkwijzen die naar hetzelfde doel toewerken. Verschillende soorten aanpak zijn volgens mij nodig. En wel omdat niet iedereen dezelfde leerstijl heeft. Zelf werd ik vegetarisch na een spreekbeurt van een klasgenootje over het slachthuis van haar vader. Dus laat de "die hards" alsjeblieft verder campagne voeren, hoe confronterender, hoe beter. Want bij mensen met mijn leerstijl werkt kennis en inzicht heel zeker!
Ik zie geen of-of. Ik zie een en-en. Mezelf zie ik als een levend bewijs daarvan: wat mijn eigen veganisme en zero-waste betreft, behoor ik tot de strikte groep, wat mijn strategie betreft behoor ik tot de gematigde groep. Ik gebruik bewust geen benamingen omdat ik hoegenaamd nooit meer wil weggezet worden, niet in een rariteitenkabinet, en niet in eender welk kabinet. Het gaat niet over de vegan als persoon, het gaat niet over jou of over mij, het gaat over het doel, een wereld zonder wreedheid. We geraken er sneller wanneer we vanuit zoveel mogelijk verschillende insteken vertrekken.
Reactie schrijven